Verbouwing 4

De plaatjes maken eigenlijk het verhaal al, de volgorde klopt niet maar iedereen kan er het zijne van maken. Maar goed laat ik eens beginnen met: JOEPIE! We hadden een soort cabrio huis maar nu zit er een dak op. Niet het mooiste dak maar dat zij zo. Dakpannetjes zijn leuker maar door de verzakkingen hier op de leemgrond is dit aluminiumdak handiger. Wij vinden het prima en het is ons nog meegevallen ook. Toen aan het eind van de ochtend het dak er op zat hebben de mannen er een biertje op gedronken. Heel fijn dat Frank weer kwam helpen. Die heeft zich samen met Jos kostelijk vermaakt op het dak.
We zijn weer een stapje verder.
Net hebben we buiten hutspot gegeten. Rick (mijn neef die woont in Nerja) kwam een dagje klussen en nam ook hutspot mee. Dat heeft ons heerlijk gesmaakt. Dank je wel Rick!
Net voordat Rick wegging zag hij bij de ingang een pad lopen. Hup de fotocamera erbij. Bert kwam niet even kijken want ik weet dat hij niet gek is van die beesten. Sterker nog, hij vindt ze vreselijk! Ja, het leven op het platteland (hier campo genoemd) brengt heel wat natuur met zich mee. Vanmiddag ging ik even troep ruimen op het land en toen ik bij de afvoer van de wasmachine kwam zat daar familie rat. Ik overdrijf niet als ik schrijf dat het er zeker 10 waren. Toen ze mij hoorden of zagen of roken misschien, vlogen ze met z'n allen die grote afvoerbuis in. Dus....... En dat is nog niet alles. Jos haalde van de week de asbestplaten van het dak en daar vertoefde een slang. Een mooi beest volgens hem. Tussen het olien van de deuren door, mijn taakje schiet overigens mooi op,ging ik even het hokje van de zwembadpomp schoonmaken en daar trof ik salamanders aan. Ook leuk. Het heeft wel wat al die beesten op en rond het erf.
Inmiddels zijn de muren gemetseld door Jos en Alexis en de muurtjes van de keuken staan er ook. Dat begint steeds meer vorm te krijgen. Alexis is nu bezig met het opvullen van de gaten en het stuccadoren, de vaart zit er in.
Ook zijn er nu tegels gelegd in de derde ruimte. Rick en Bert hebben vandaag alle ontbrekende stukken gemeten en de benodigde tegels gezaagd. Die kunnen er morgen in en dan kan Bert weer op zijn knietjes voegen. Een wereldklus!
De lekkage is voor een groot deel verholpen en we hopen dat dit blijvend is. De laatste afwerkdingetjes moeten nog.
En nu maar hopen dat het mooi weer blijft want dan kan de boel goed drogen. De laatste 6 dagen is het hier heerlijk zonnig. Jos en Alexis hebben hier al in hun blote bast gewerkt. Helaas geen borstharen maar ja je kunt niet alles hebben!
Van de week is de elfde container gebracht om de puin en troep in te gooien. Voor de zoveelste keer kwam de vrachtwagen vast te zitten in de natte leemgrond. Die Spanjaarden kunnen ook niet rijden hoor ik dan. Wij met z'n allen op de vrachtwagen gaan staan in de lege container. Helaas het mocht niet baten. Leem wegscheppen bij de banden ook niet. Gelukkig bood de trekker (of te wel een een landrover) van Jos uitkomst. Hij was helemaal trots dat zijn auto die grote vrachtwagen uit de blubber trok. Waar mannen al niet trots op kunnen zijn.
En toen begon ik wat onrustig te worden maar dat is weer over. Aanstaande dinsdag komt de verhuiswagen uit Nederland namelijk aan. Waar moet ik toch met al die spullen naar toe? Ondanks dat de verbouwing vordert is er nog geen ruimte af, helemaal af. Dus toch maar improviseren en dat gaat ons al maanden goed af en dat zal nu ook wel lukken.
Een week later komen pa en ma een week naar ons toe. Helemaal leuk, het eerste bezoek uit Nederland. Ze komen lekker meeklussen en natuurlijk ben ik ontzettend benieuwd wat ze van ons plekje vinden. Als pa en ma weer weg zijn komen dochter Minoes en Peter. Ook Minoes neemt de joggingbroek mee om wat te helpen hier. Ik verheug me er op ze weer te zien, te spreken en te voelen.

Gevraagd: een Jos-bezem

Al voordat we de sleutels van ons huis kregen had ik een bezem gekocht. Dat leek me wel handig. Inmiddels heb ik er 4, misschien wel 5. En de vorige eigenaren hadden ook nog een aantal bezems achter gelaten. De kneusjes weliswaar, maar toch. Een bezem is een bezem was aanvankelijk mijn mening. Daarover later meer.
De kleurtjes van de bezems zijn zo leuk. Ik heb een rode, een knalgroene, een blauwe, een gele, een.......... Met plezier vegen, dat leek met wel wat. Ook hebben mijn bezems verschillende stelen, bijna allemaal van plastic want die draai je zo makkelijk op de vegers. Inmiddels is er al eentje kapot. Waarschijnlijk per ongeluk op gestaan maar dat weet ik niet meer. Een heel kort steeltje heeft die bezem nu en als ik 'm gebruik ga ik even door de knietjes. Die bezem gebruik ik overigens alleen voor in de keuken om de witte schilfers die van het plafond en de muren komen op te vegen. De boel begint een beetje te drogen met als gevolg dat het minder nat is maar de witte latex naar beneden komt dwarrelen.
De stelen zijn bijna allemaal rood, lekker fleurig zeg maar. Behalve mijn ene bezemsteel, die is van hout. Oh ja, mijn bezems hebben korte en lange haren, harde en zachte haren en allemaal van plastic. De kleuren van de haren zijn wat saai, veelal zwart maar ook bruin en wit. En het grappige is dat je al deze bezems overal kan kopen, met name de supermarkten staan er vol van.
En tja, met al die bezems veeg ik dus. Ik veeg binnen en buiten, net zoals de Spaanse vrouwen doen. Binnen is het geen probleem, de bezems vliegen over die gladde tegels. Hoe dat na de verbouwing zal zijn weet ik niet want wij krijgen binnen buitentegels en die zijn wat ruwer. Dat zijn zorgen voor later. Maar buiten krijg ik het niet voor elkaar met mijn bezems, met geen eentje. Voorwaarts niet, van achteren naar voren niet, ze vegen voor geen meter. Ik veeg me rot maar stof, zand, cement, blaadjes en andere meuk blijft gewoon liggen. Ik produceer hevige stofwolken maar dat is dan ook alles. Met eentje lukt het een beetje, een wat krommer exemplaar die alleen voorwaarts veegt. Prettig is dat niet. Bovendien word ik er bekaf van. Misschien heeft het met mijn motoriek en conditie te maken, dat kan.
En zo is er dan een probleem. Gelukkig is de oplossing tijdelijk aanwezig; de Jos-bezem! Deze bezem heeft geen vrolijk kleurtje maar veegt als een dolle. En ik denk dat de Jos-bezem nog veel meer kan maar dat heb ik nog niet geprobeerd. Gewoon van hout met bruine haren, niet van plastic maar een soort varkensharen. Inmiddels is het mijn grote vriend tijdens de verbouwing. De Jos-bezem veegt alles, maar dan ook alles keurig in hoopjes troep. Gewoon zoals ik het graag wil hebben. De Jos-bezem is een Nederlandse bezem. Elke dag zoek ik de Jos-bezem meerdere keren op en altijd doet ie goed z'n werk. 's Avonds parkeer ik de Jos-bezem op het terras, bij voorkeur op een vaste plek. Dan kan ik 'm de volgende dag meteen weer zien en pakken als het nodig is. Dit werkt niet altijd omdat er meerdere mensen gebruik maken van de Jos-bezem. Heel apart dat niemand zo'n kleurig exemplaartje van mij pakt.
Maar nu komt het volgende probleem. De Jos-bezem gaat mij straks weer verlaten. Als Jos, de bouwer, klaar is met zijn klus neemt hij de Jos-bezem weer mee. En hoe moet ik dan de terrassen aanvegen? Tussendoor heb ik het al een keer met de stofzuiger gedaan. Ook al hebben we een stofzuiger van Miele, voor de levensduur van een huisstofzuiger is het niet best heb ik begrepen. En natuurlijk heb ik Jos al lief aangekeken maar dat had weinig effect. De Jos-bezem gaat straks na een lange logeerpartij weer naar huis.
Daarom heb ik een vraag, eigenlijk een dringende vraag. Wil iemand een Jos-bezem voor mij kopen in Nederland en deze meenemen naar Spanje als je/jullie naar ons toekomen? Kan mooi in de handbagage! En die bezem hoeft niet voorzien te zijn van de letters TW. Die staan voor Trailworks, dat is de naam van het bedrijf van Jos. Voor een steel zorg ik zelf wel, nee niet van plastic maar van hout. Dan maar een saaie bezem, die mooie kleurtjes hebben me toch voor gek gehouden! Enne......bij voorbaat hartelijk dank.

Een kleine wereld..........een eenvoudig leven!

Een bakje koffie op het bankje,
Konijntjes hupsen in het rond,
Luisteren naar de verschillende vogelgeluiden,
Kijken naar alle kleurschakeringen van de bergen en de velden,
De geitenboer komt langs met zijn kudde, met "hola" begroeten we elkaar,
Het puppyhondje van de boer is al weer groter geworden,
Werkplunje aan, te grote werkschoenen en te grote sokken (van Bert),
Even het erf af om verse broodjes te halen voor de lunch,
Koffie drinken met de werkmannen, 1 of 2 nederlanders, een duitser en een rus,
Mijn lief complimenteren met het mooie voegwerk,
Jos vertelt dat er een slang in de "garage" zat,
Frank wijst drie adelaars aan die rond vliegen boven de bergen,
Wasje aan de lijn hangen, het droogt zo lekker snel,
Afbranden en olien van al het hout,
Ik voel rode wangen van de zon en de wind waait door mijn krullen,
Het paard van de buren komt met z'n voorpoten vastgemaakt gras eten bij ons,
Broodjes maken voor de lunch en soms een eitje bakken,
Gezellig kletsen en lachen met elkaar,
Buurman Paco komt van het land met twee emmers citroenen,
En maakt een praatje met me over de vele regen die gevallen is,
Bert stoot zijn hoofd aan de deurkozijnen die hier niet zo hoog zijn,
Genieten dat de crocusbolletjes uit Nederland bloeien,
Aloe vera stekjes uit de tuin in potten zetten,
En een petunia in de andalusische hangpot,
Borreltje drinken met Bert op het terras,
Even lezen, even skypen, even schrijven,
In slaap vallen met een kikkerkoor op de achtergrond,
Een kleine wereld en een rustige wereld. Een eenvoudige wereld, een veilige wereld, een liefdevolle wereld, en simpele wereld, een inspirerende wereld, een mooie wereld,...........gewoon een eenvoudig leven!

De verbouwing 3

Inmiddels is het ruim 3 weken geleden dat we de sleutel van ons huis kregen. In de afgelopen weken is er al veel werk verzet
Ik zit nu op bed te tikken (ja, we hebben internet!)in het appartementje onder ons huis. Dat is de enige plek die nog droog is. Er zijn prachtige zonnige dagen geweest maar vooral ook veel, heel veel regen. Tja en de lekkage kan pas verholpen worden als het langere tijd droog is. Een schrale troost is dat 80% van de huizen hier in de buurt lekkage hebben. We zullen het nu nog even moeten doen met alle emmertjes, teiltjes en pannetjes om ons heen die verschillende soorten "plop" geluidjes maken. De muren en plafonds zijn kennelijk "vruchtbare grond" want het krioelt van de baby-naaktslakken. Om mij heen zie ik zwarte, grijze en groene kleuren. Als het nog even doorgaat met regenen kunnen we daar prachtige bloemen of misschien wel paddenstoelen verwachten. Nu is het voor mij nog gewoon schimmel.
Van verschillende vrienden uit Nederland kregen we telefoontjes en smsjes omdat het slechte nieuws over het weer in Spanje nogal zorgelijk was. Lief die belangstelling maar gelukkig is het hier niet zo ernstig als aan de kust bij Malaga.
Maar goed dit terzijde. Het berichtje heet immers "verbouwing 3".
Dagelijks heb ik 2, 3, 4 of 5 mannen om mij heen. Wat een luxe!Ik kan het eigenlijk wel stoere mannen noemen met rubberen laarzen aan niet te vergeten. Een aantal dagen geleden zijn de vloeren gestort in anderhalf uur tijd. Voortdurend zag ik kruiwagens met beton voorbij komen in een razend tempo. De zweetdruppels vloeiden rijkelijk. Tussendoor mocht ik van Jos de beton die naast de kruiwagens viel wegharken. Nou daar ging ik met mijn werkschoenen. In een mum van tijd zat de beton in mijn schoenen. Ik heb me daarna maar met mijn eigen klusjes bezig gehouden en natuurlijk koffie gezet. De betonvloer zit er in ieder geval strak en glad in.
Ook hebben we nog een mijlpaal gehad. Ik heb de eerste steen gelegd. Een leuke belevenis, ondanks dat de champagne ontbrak. Inmiddels zijn de muren tussen de keuken en de slaapkamer en de slaapkamer en de badkamers al ruim halverwege. Jos heeft meters gemaakt hoor! Fo(e)i, fo(e)i, fo(e)i Jos!
Vandaag is onze Rus Alexis (ja, we hebben hier meerdere smaken rondlopen) begonnen met het tegelen van de vloeren. We krijgen prachtige terracottategels in het huis.
En dan mijn Bert, dat is het manusje van alles en volop in de leer bij Jos. Het zal mij niet verbazen als hij straks met een tupperware broodtrommel op pad gaat om te metselen, te stuccadoren, stenen te kruien. En hij zal dan zeker zijn "vuistje" meenemen want daar heeft hij al heel wat uurtjes mee gewerkt. Morgen ga ik eindelijk elastiekjes kopen voor Bert want dat lange haar is toch wel lastig met dit werk.
Ik vorder gestaag met het afbranden en oliën van de deuren, kozijnen en luiken. Ze worden donker bruin. Zeer verrassend voor mij maar het past mooi bij de sfeer van het huis en hier noemen ze dat "rustica". Als er ook maar even iets fout, scheef of hoe dan ook gaat zeggen we tegen elkaar "maakt niet uit, dat is typisch Andalusisch en zo leuk rustica"! Oh ja, Jos heeft ook de "rajas" (wij noemen dat tralies) gemaakt en geplaatst voor de ramen. Niet geheel recht en strak omdat Jos zegt dat het "rustica" is. Ja, hij kan het leuk uitleggen.
Vanmiddag kwamen Frank en Bettie nog gezellig buurten, even een bakkie gedronken. In het weekend hebben we daar ook lekker gegeten. Ons Bobke, de hond, kwam ons meteen tegemoet lopen. Wat een rijkdom zeg, eten aan een tafel en op een stoel. En natuurlijk was ook het eten heerlijk. Vooral dat voorgerechtje met garnalen en advocado Bettie!
Nu zo onder het dekbed in plaats van op het dekbed en dan lekker slapen. Morgen om 8 uur zijn we (nou eigenlijk Bert, ik ben altijd wat later) weer paraat.

De pindakaas mis ik niet

En mis je Nederland al? Nee ik mis Nederland niet.
Pindakaas dan? Nee, pindakaas mis ik ook niet,
Drop overigens ook niet,
De drukte op de weg? Nee, dat mis ik helemaal niet,
Appeltaart misschien? Nee ook niet, al heb ik er best wel zin in,
Beerenburg? Nee hoor, misschien mijn lief wel een klein beetje,
Jouw werk dan? Nee dat was mooi geweest,
En het trainen en coachen? Wel nee, dat ga ik straks immers weer oppikken,
Jij zult het keurig (over)georganiseerde wel missen in Nederland. Sorry, zelfs dat mis ik niet,
En satésaus dan? Ik mis het niet maar heb het in december wel meegenomen uit Nederland!
Zekerheden misschien? Nee, dat mis ik niet en daar geloof ik ook niet in,
Het weer mis ik niet,
Balkenende mis ik niet,
De Volkskrant en de televisie mis ik niet,
Een keurig gebouwd huis zonder lekkage mis ik niet,
En wat mis je dan wel?
Eigenlijk mis ik hier niets. In ieder geval geen dingen.
Af en toe mis ik het contact met mijn dochter, vriendinnen en familie. Even een knuffel, een mooi gesprek, een glimlach..............
Wel wil ik nuanceren dat ik blij ben met de verbondenheid met mijzelf, de natuur, mijn lief Bert en de lieve mensen die we hier al ontmoet hebben.
Zoals ik wel vaker aanhaalde "contact maakt het verschil".