Het is een jaar geleden dat............

Op dit moment zijn mensen op facebook druk aan het speculeren op mijn prikbordbericht "Het is vandaag een jaar geleden dat ik..................." Leuk al die reacties............ik voel en zie een glimlach op mijn gezicht. En ook weer zo verrassend wanneer mensen wel en niet reageren op een prikbordberichtje. Schrijf ik iets over Doerak dan lijk ik ineens razend populair te zijn. Foto's van bloemen doen het overigens ook wel goed. En niet te vergeten de berichtjes over de gezellige avondjes eten met gasten in onze B&B. Maar ik begrijp dat "raadseltjes" ook wel prikkelen. Minoes schreef dat ik een jaar geleden de sinaasappelboom had gesnoeid. Nee Minoes, dat was eind juli 2010 en het was een citroenboom. Henk tikte in dat wij toen de eerste gast ontvingen op de motor. Nee Henk, dat was 5 september 2010. Inge dacht aan een huwelijksaanzoek. Helaas Inge, mijn laatste aanzoek heb ik gekregen in 2008, de precieze datum is me ontschoten. Charlotte gooide er in dat ik toen jeuk had aan mijn rechter oorlelletje. Niet dat ik weet Charlotte, jij weet wel dat ik veel jeuk gehad heb in mijn leven maar het was toen al over hoor. En dezelfde Inge opperde dat de eerste jongere toen afscheid genomen heeft hier. Nee Inge, de eerste jongere is op 3 december 2010 vertrokken. Peter dacht dat ik een jaar geleden voor het laatst naar de kapper ben geweest. Nee Peet, ik ben voor het laatst naar de kapper geweest op 4 februari 2011 in Oegstgeest. Ineke smeet op het prikbord dat ik voor het eerst ongesteld ben geworden. Nee Ien, dat was in de zomer van 1976. Dat ik dan voor het laatst ongesteld was geweest klinkt aantrekkelijk maar helaas.

En nu voelt het of ik iets heel spannends dien te onthullen..............is me dat een tegenvaller. Het is vandaag namelijk een jaar geleden dat ik voor het laatst een berichtje heb geschreven op het blog Alegria de la vida y mas de Margreet. Belangrijk? Ik vind het helemaal niet belangrijk. Wel vind ik het heel leuk en ontspannen om af en toe wat te schrijven. Na vorig jaar september kwam het er niet van en daar is geen reden voor. Regelmatig gaf ik te kennen dat ik weer eens een stukje ging schrijven. Niet dus. Vrienden en bekenden vroegen ook waar mijn verhaaltjes bleven. Geen idee, misschien in mijn hoofd of in het laatje van mijn nachtkastje. Zeg het maar. En inmiddels werd de drempel steeds hoger om weer eens een berichtje te tikken. Ondertussen plopten er regelmatig verhaaltjes omhoog als ik iets waarnam, beleefde, voelde en daar bleef het weer bij. Ook prima natuurlijk. Vervolgens ging ik mezelf vragen stellen "ga ik dan gewoon verder met de huidige weblog of start ik een nieuwe?, wil ik dezelfde opzet houden of er iets anders van maken?, doe ik het weer in de vorm van een weblog of schrijf ik weer lekker voor mezelf met vulpen in mijn mooie moleskine schriften?, en, en, en............" Allemaal vragen die niet relevant zijn. Wat kan ik soms mutsen met mezelf zeg! Ik ga gewoon weer lekker verder met mijn weblog. Dat vind ik leuk. Daar word ik blij van. En het gaat zoals het gaat................