De plaatjes maken eigenlijk het verhaal al, de volgorde klopt niet maar iedereen kan er het zijne van maken. Maar goed laat ik eens beginnen met: JOEPIE! We hadden een soort cabrio huis maar nu zit er een dak op. Niet het mooiste dak maar dat zij zo. Dakpannetjes zijn leuker maar door de verzakkingen hier op de leemgrond is dit aluminiumdak handiger. Wij vinden het prima en het is ons nog meegevallen ook. Toen aan het eind van de ochtend het dak er op zat hebben de mannen er een biertje op gedronken. Heel fijn dat Frank weer kwam helpen. Die heeft zich samen met Jos kostelijk vermaakt op het dak.
We zijn weer een stapje verder.
Net hebben we buiten hutspot gegeten. Rick (mijn neef die woont in Nerja) kwam een dagje klussen en nam ook hutspot mee. Dat heeft ons heerlijk gesmaakt. Dank je wel Rick!
Net voordat Rick wegging zag hij bij de ingang een pad lopen. Hup de fotocamera erbij. Bert kwam niet even kijken want ik weet dat hij niet gek is van die beesten. Sterker nog, hij vindt ze vreselijk! Ja, het leven op het platteland (hier campo genoemd) brengt heel wat natuur met zich mee. Vanmiddag ging ik even troep ruimen op het land en toen ik bij de afvoer van de wasmachine kwam zat daar familie rat. Ik overdrijf niet als ik schrijf dat het er zeker 10 waren. Toen ze mij hoorden of zagen of roken misschien, vlogen ze met z'n allen die grote afvoerbuis in. Dus....... En dat is nog niet alles. Jos haalde van de week de asbestplaten van het dak en daar vertoefde een slang. Een mooi beest volgens hem. Tussen het olien van de deuren door, mijn taakje schiet overigens mooi op,ging ik even het hokje van de zwembadpomp schoonmaken en daar trof ik salamanders aan. Ook leuk. Het heeft wel wat al die beesten op en rond het erf.
Inmiddels zijn de muren gemetseld door Jos en Alexis en de muurtjes van de keuken staan er ook. Dat begint steeds meer vorm te krijgen. Alexis is nu bezig met het opvullen van de gaten en het stuccadoren, de vaart zit er in.
Ook zijn er nu tegels gelegd in de derde ruimte. Rick en Bert hebben vandaag alle ontbrekende stukken gemeten en de benodigde tegels gezaagd. Die kunnen er morgen in en dan kan Bert weer op zijn knietjes voegen. Een wereldklus!
De lekkage is voor een groot deel verholpen en we hopen dat dit blijvend is. De laatste afwerkdingetjes moeten nog.
En nu maar hopen dat het mooi weer blijft want dan kan de boel goed drogen. De laatste 6 dagen is het hier heerlijk zonnig. Jos en Alexis hebben hier al in hun blote bast gewerkt. Helaas geen borstharen maar ja je kunt niet alles hebben!
Van de week is de elfde container gebracht om de puin en troep in te gooien. Voor de zoveelste keer kwam de vrachtwagen vast te zitten in de natte leemgrond. Die Spanjaarden kunnen ook niet rijden hoor ik dan. Wij met z'n allen op de vrachtwagen gaan staan in de lege container. Helaas het mocht niet baten. Leem wegscheppen bij de banden ook niet. Gelukkig bood de trekker (of te wel een een landrover) van Jos uitkomst. Hij was helemaal trots dat zijn auto die grote vrachtwagen uit de blubber trok. Waar mannen al niet trots op kunnen zijn.
En toen begon ik wat onrustig te worden maar dat is weer over. Aanstaande dinsdag komt de verhuiswagen uit Nederland namelijk aan. Waar moet ik toch met al die spullen naar toe? Ondanks dat de verbouwing vordert is er nog geen ruimte af, helemaal af. Dus toch maar improviseren en dat gaat ons al maanden goed af en dat zal nu ook wel lukken.
Een week later komen pa en ma een week naar ons toe. Helemaal leuk, het eerste bezoek uit Nederland. Ze komen lekker meeklussen en natuurlijk ben ik ontzettend benieuwd wat ze van ons plekje vinden. Als pa en ma weer weg zijn komen dochter Minoes en Peter. Ook Minoes neemt de joggingbroek mee om wat te helpen hier. Ik verheug me er op ze weer te zien, te spreken en te voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten