Ik ben 46 jaar geworden in Alhaurin el Grande! De avond voor mijn verjaardag had ik een soort dipje…………..wat het was is ook niet duidelijk geworden en gelukkig was het na 5 minuten over. Dat had ik ook zo besloten.
Om twaalf uur heeft Bert een fles cava (met dank aan Danny) ontkurkt. Het haardvuurtje knetterde en zorgde voor de warmte binnen, buiten was het nat. Het regende immers al dagen. Het plan om op mijn verjaardag naar het Alhambra te gaan hadden we daarom laten varen.
De volgende ochtend naar onze postbus in Pizarra gereden. Misschien hoopte ik stiekem nog op een stapel kaartjes. Helaas, het postkantoor van Paco was dicht. Wat nu?
Inmiddels was het droog en ik wilde toch graag nog wat leuks gaan doen. Ik had mijn cadeautjes van Bert speciaal voor deze dag aan en om gedaan; een kleurig rokje en een nog kleurigere tas van desequal.
Gelukkig kreeg ik telefoontjes van ma, pa, broer Bert, Karin en de kinderen die voor mij zongen. En later op de dag van Minoes, Miranda en Alma. En niet te vergeten ook vele sms-jes en mailtjes. Toch een opluchting dat zo veel mensen aan mij dachten.
Maar goed, Bert en ik besloten om naar Mijas te gaan. Een mooi stadje boven op de berg met een prachtig uitzicht over de Middellandse Zee. Na wat rondkuieren door de smalle straatjes zijn we op een terrasje gaan zitten. En jawel, de zon kwam op bezoek. Om ons heen allemaal vakantiegangers, zoals een Amerikaanse mevrouw die spontaan een praatje met ons maakte. Ik had geen verjaardagsgevoel maar nu wel een vakantiegevoel. We genoten van een cafe con leche, een wijntje en een lunch. Snel nog even taart gekocht, misschien voor het verjaardagsgevoel, daarna terug naar “huis”.
Met Bettie en Frank (even voorstellen; Bettie en Frank zijn anderhalf jaar geleden geemigreerd naar Spanje en wij hebben afgelopen zomer in hun bed and breakfast gelogeerd. Bovendien hebben zij in het appartementencomplex, dat zij beheren, tijdelijke woonruimte voor ons geregeld.) hebben we bij thuiskomst gezellig een wijntje gedronken met lekkere hapjes erbij. Vervolgens met z’n allen de keuken in om voorbereidingen te treffen voor avondeten. Nou ja, Bettie en Frank hadden alles al geregeld, Bert en ik zouden aardappeltjes (volgens Bert’s recept) uit de oven en het toetje verzorgen. Het kwam er op neer dat Bert alles deed en voor mij bleef het taakje “slagroom kloppen” over. Niks bijzonders maar als ik het doe is het een heel avontuur. Ik begon te kloppen met een staafmixer, op de laagste stand hoor, in een beslagkom. In een paar seconden vloog de slagroom alle kanten op. Kan gebeuren, even schoonmaken en een nieuwe poging in de maatbeker. Als voorzorgsmaatregel had ik de maatbeker in de wasbak gezet. Heel geconcentreerd (toch een klus voor mij) ging ik aan de slag op de lage stand. Dit duurde me iets te lang zodat ik de mixer in stand 4 zette. Dat ging super totdat Bert mij een stukje ananas in mijn mond deed. Weg concentratie en door mijn onhandigheid vloog de mixer gevolgd door de slagroom weer overal naar toe. Jeetje wat een bende. Ik mompelde even “k..verjaardag” en ging aan het poetsen. Bert ging het laatste bodempje slagroom maar even kloppen, helaas dat werd boter…….. Het werd gegrild vers fruit, met warme honing en amandelen en niet te vergeten ijs. Dat hele spektakel in de keuken hebben Bettie en Frank niet mee gemaakt en ik heb het ze ook niet verteld. Oh jee…..
Maar goed om half 10 zaten we aan tafel met, voor mij, drie bekenden en vier vreemden. Andy en Dee, twee Engelse mensen die voor Bettie en Frank werken waren van de partij. Maar ook Lodewijk en zijn vrouw (oeps, haar naam ben ik vergeten), twee mensen uit Amsterdam die samen met hun twee zoontjes op vakantie zijn in het appartementencomplex. En natuurlijk Bettie, Frank, Bert en ik. We hebben met z’n allen zitten kletsen, lekker gegeten van de foie gras (dat is Frans), rollade, aardappeltjes uit de oven, bonen, wortelen, broccoli en het toetje. Zonder slagroom maar dat was al duidelijk. Daarna koffie met taart en niet te vergeten werd er nog voor mij gezongen. Opruimen, afwassen en een afzakkertje gedronken met Bettie en Frank. Ik wilde het slagroomverhaal toen nog vertellen………heb het toch maar gelaten.
Het was een prima dag, geen verjaardagsgevoel maar wel een goed gevoel. En dat dipje van de vorige avond, ik weet het al. Gewoon dat Nederlandse gevoel van gezelligheid met familie, vrienden, cadeautjes,kaartjes, taart en niet te vergeten slagroom!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten