Emigreren is ook loslaten, dat gaat me best goed af, zonder moeite. Maar soms even niet....
Vanmorgen kreeg ik een mail van dochter Minoes. De overdracht was geweest en nu heeft ze samen met Peter het eerste gekochte huis. Minoes vertelde enthousiast over alle klussen en plannen. Helemaal leuk!
En toen was er een brok in m'n keel en toen kwamen er tranen..............ik wil ook naar Minoes om haar te helpen met klussen. Op dat moment kwam Bert er aan. Hij vroeg me "Lief, wat is er aan de hand?" Na mijn verhaal was zijn simpele conclusie; "ik snap het, dus gewoon boeken". Ja maar........geld, ben net terug uit Nederland, en als we wat van het huis horen, hoe komt het nou dat ik dit niet kan loslaten, en.............. "Boeken" zei Bert.
Gauw gekeken naar vluchten en het ook maar meteen geregeld. Ik was helemaal opgelucht, hoofdpijn weg, traantjes weg.
Donderdag 21 januari a.s. ga ik voor 6 dagen naar Nederland. En wie weet als ik terugkom is er wel duidelijkheid over ons huis. Minoes en Peter hebben de sleutel, nu wij nog.
Loslaten, een hele klus,kan me ook niet schelen. Het is goed zo en...........alles is weer losgelaten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten